!! हास्य !!

हसणाय्राच्या चेहय्रावरचं ,
हास्य कधीच खरं नसतं,
मनातल्या दु:खाला लपवण्याचं !
ते बिचारं,
फ़क्त एक यत्न असतं !!

सगळच कसं बदललयं ना ?

कालचीच माणसं आजही असताना ,
सगळच कसं बदललयं ना ?

आपलं अस वाटणारं कुणी
क्शणात परकं होतयं ,
अन मन माझ वेडं
कुणा परक्यालाच आपलं
बनवं म्हणतयं !!
सगळच कसं बदललयं ना ?

आई-बाच्या वेळी ,
सगळं कसं वेगळ होतं ,
नातं मैत्रीचं कुठं संपतय , अन
प्रेम कधी सुरु होतयं
हे तरी कळत होत ,
आता काय म्हणे , तर
मैत्रीतुनच प्रेम होतय ,
म्हणुनच कदाचीत मन माझ वेडं ..
मैत्रीच नको म्हणतयं !!
सगळच कसं बदललयं ना ?

तेव्हा खरचं बर होतं
माणुसकीतूनच नातं होत
आता ? ... माणुसकीचं मेल्यावर..
मन माझ वेडं, म्हणतयं
आई (माणुसकी) शिवाय कधी ,
कुणाला पोरं (नात) होत ? !!
सगळच कसं बदललयं ना ?

दुसय्रासाठी जगणारी माणसं खुप होती,
माणसालाच मारुन खाणारी,
माणूस-जनावरं मात्र नव्हती ..,
म्हणुनच कदाचीत
मन माझ वेडं ..
खाणंच नको म्हणतयं !!

कालचीच माणसं आजही असताना ,
सगळच कसं बदललयं ना ?

!!! तुम्हीच ठरवा नाव कवितेचं !!

त्याला खुप आवड्तं
तीला येऊन बिलगायला अन
तिच्या बरोबर फ़िरायला ...
सगळं तीच दु:ख , सुखात बदलयला !
तीही फ़ार सुंदर दिसते
त्याची साथ असतानां
अन तो गेल्यावरही थकत
ती नाहीत्याची वाट बघताना !!
चंद्र - सुर्य बरोबर असुनही
ओढ त्याच्याबद्दलची ... तीची
कधीच कमी होत नाही
वाट त्याची बघताना
ती कधीच थकत नाही...!!!!

मला तर वाट्तं ..."पाऊस अन माती "

Mazya S/W Mitransathi .......

काम जरा जास्तच झालयं...
मदतीला पण नाही कोणी !
काय कळत नाही आता ,
किती दिवस जगायचं अस
हमालावानी !! Isn't IT ?

प्रेम..

ज्यांना जमत नाही प्रेम करायला
त्यांना लई आवडतं प्रेमाबद्दल बोलायला..
अन ज्यांना जमतं प्रेमात पडायला..
त्यांना सुचतचं नाही, प्रेमाशिवाय काही बोलयला..!!
...संतोष..

मैत्री...!!

जुळतात ती मनं...
तुटतात ती नाती...
जुळलेली कळतही नाही..
अन...
तुटता तुटत नाही ती खरी मैत्री...!!

!!! पीएमटी त ल्या पोरी... !!!

नोकरीच्या शोधात पीएमटी तनं फ़िरत होतो
इपरीत पोरगी दिसली तर गालातच हसत होतो
का ? .... सांगतो की राव...!!
एसएनडीटी च्या स्टाप वर ,
एक भारी पोरगी चढ्ली
खुणवत कंडक्टरन मला विचरल
कशी वाट्ली रं हि चिकणी ?
मीही आपलं बोलून टाकल....
डोळ्यांवरची बट जर,लवकर नाही काढ्ली ...
तुमची चिकणी होइल बर चकनी !!
उन्हाळ्याच्या दिवसात ही ,
जीन्स घालून फ़िरतेयं
मग नायसील सारखं प्रोड्क्ट
कसलं बंद पडतय ?
आपरं - चिपरं टाप ओढून
चिकणी लई होती थकली
मलाच कळेना आई - बापाची ,
दया तिच्या मला का होती आली ? !!
त्यांना कसं कळत नव्हतं
पोरगी मोठी झाल्याचं अन
थोड फ़ार मोठं कपडं
तिला घेऊन द्यायाचं !!
कंडक्टरन तिकीट विचारताच
हात तिन दाखवला
वाट्लं मला .. तिकीट विचारुन
त्यानं गुन्हा तर नाय ना केला? !!
डेक्कन चा स्टाप येताच
चिकणी झट्कन ऊतरली
ड्बल बेल द्यायच्या आत
पल्सर वर जाऊन चिकट्ली !!
मला वाट्लं टईमपास आमचा , आता गेला
अन तेव्हाच कंडक्टरन मागच्या दारकडे
इशारा होता केला...
परत एक नवी चिकणी
पीएमटी त होती आली...
पहिलीच परत ?
अशी शंका मनात माझ्या ...
येऊन गेली............

.....Santosh Kundlik

!!!! Ammachh College Jivan....

आजही मला ते सर्व आठवतयं
जणू कालचं सारे घडल्यासारखं
तीच आयुष्याची मजा घेत
मित्रांच्या सहवासात बसल्यासारखं
अजुनही मला आठवतंय....
Lecture ला दांडी मारुन
बाजुचा परिसर फिरत बसायचो
फिरुन कंटाळा आला की
परत college कडे वळायचो
Canteen वाल्याला शिव्या घालत
बाहेरच्या café मध्ये जायचो
Café बंद असला की
परत Canteen मधलंच येऊन गिळायचो
Library card चा तसा कधी
उपयोग झालाच नाही
Canteen समोरच असल्याने Library कडे
पावलं कधी वळलीच नाहीत
आमच्या group ला मात्र
मुलींची तशी allergy होती
कदाचीत college कडून ती
आमच्या group ला झाली होती
चालु तासाला मागच्या
बाकावरAssignment copy करायचो
ज्याची copy केली आहे
त्याच्याआधीच जाउन submit करायचो
खुप आठवतात ते दिवस...
सोबत रडलेलो क्षण आठवले की
आज अगदी हसायला येतेपण
तेव्हा सोबत हसलेलो क्षण
आठवले की डोळ्यात चटकन् पाणि येतं.............

!!! पुस्तक नशीबाचं !!!

!!! पुस्तक नशीबाचं !!!

स्वप्नात एकदा मी देवाला विचारलं,
नशीबाच पुस्तक तुच कारं लिहायच ?
मी पान उलगडायचं,अन जगानं ते वाचायचं,
पानंच संपत आल्यावर .. पुस्तक तुच बंद करायचं,
जगाच्या मोठया पसाय्रातुन एकटं नेऊन जाळायचं
!!देवाचं उत्तरं !!
तुला कुणी सांगीतलयं, फ़क्त पानं उलगडायला,
मी कधी नाही म्हट्लयं ,माझ पान फ़ाडायला,
अन तुझ पान जोडायला?तुझं नशीब तुझ तुच लिहयचं
आता तुच ठरवं,नावासहित मरायचं की
नावं माग ठेऊन जगायचं.............